Spis treści
Wstęp do wróżbiarswa
Jak
zostać wróżbitą?
Najsłynniejsi wróżbici i
wróżbitki
Sposoby
Wróżenia
Wróżbiarstwo, a
psychologia
Wróżenie, a religia
Wyrocznia Delficka
Tassomancja
Chiromancja
Senniki
Wstęp
To się mylisz. Tymi wyszukanymi metodami przepowiadania przyszłości posługiwali się nadworni wróżbici, którzy często na stałe rezydowali w pałacach i zamkach. Od najdawniejszych czasów władcy radzili się czarownic, jasnowidzów i wróżbitów we wszystkich ważnych sprawach. Żadne starożytny bohater nie odważył się wyruszyć na wojnę bez wizyty u wróżbity. Zaglądanie w przyszłość było porządkiem dziennym.
Bardzo mocno wierzono w przepowiednie. Ty również będziesz mieć okazje powróżyć i dowiedzieć się co cię czeka. Jednak pamiętaj, wróżenie to nie zabawia wiec powaga ok.?
A czy w ogóle wiesz czym wróbiarstwo jest? Wróżbiarstwo jest to sztuka przepowiadania przyszłości – jakiejś postaci było obecne w każdej kulturze w historii. Dzisiaj niemal w każdym mieście można znaleźć przedstawicieli najbardziej popularnych form wróżbiarstwa – astrologii, tarota, wróżenia z kryształowej kuli, czytanie z ręki, numerologii i wróżenia z fusów, a jest to jedynie mizerna próbka setek metod odczytywania przyszłości, jakie rozwinęły się przez wieki.
Jak zostać wróżbitą?
Masz intuicję i interesujesz się zjawiskami paranormalnymi? To możesz masz coś z wróżki i warto to rozijać!
Zawód czy powołanie?
Przepowiadanie przyszłości to bardzo odpowiedzialne zajęcie. Dlatego nie powinna się za to brać osoby, które nie są przekonane i nie zdają sobie sprawy na co się porywają.
Dobry wróżbita...
... nie ma prawa integrować się w życie człowieka. Powinien tylko doradzać co powinniśmy robić i jak się zachować.
Predyspozycje
Kandydat na wróżbitę musi być przede wszystkim cierpliwy. Powinna to być osoba tolerancyjna i otwarta dla ludzi. Taka, która czuje wewnętrzną potrzebę niesienia pomocy inny. Główne predyspozycje
Intuicja
Głos Wewnętrzny
Zainteresowanie Duchownością
Zdolności interpretatorskie
Jak odkryć swoje magiczne zdolności?
Dar przepowiadania przyszłości posiada niewielki procent naszego społeczeństwa., jednak większość z nas ma predyspozycje, by ten dar w sobie obudzić. Najczęstszym dowodem istnienia daru u danej osoby są powtarzające się przebłyski telepatii.
Najsłynniejsi wróżbici i wróżbitki.
Pytia - Pytia piła ze świętego źródła Kassotis, żuła liście laurowe i z wysokości swego trójnogu wygłaszała święte słowa wyroczni czasami od razu w formie heksametrycznej, zwykle jednak dopiero świątynni poeci układali jej słowa w formie poetyckiej. Zwyczaj ten, poniechany w czasach upadku, znów został wskrzeszony za cesarstwa rzymskiego.
Co jakiś czas odżywają sugestie, że Pytia wygłaszała swe przepowiednie pod wpływem upajających wyziewów, wydobywających się w świątyni. Zapytywać wyrocznię mieli prawo tylko mężczyźni po szeregu obrzędów oczyszczających i po złożeniu przepisanych ofiar. Pytania mogły dotyczyć wszystkich dziedzin życia.
Słynne było, na przykład, pytanie Chajrefona, kto jest najmądrzejszym człowiekiem w Grecji. Odpowiedź wyroczni brzmiała: Sokrates
Kassandra - imię żeńskie, pochodzenia greckiego, oznaczające "Świecącą przy mężczyźnie". Zakochany w niej Apollo dał jej dar widzenia przyszłości, jednak Kasandra nie odwzajemniła jego miłości. Rozgoryczony rzucił na nią klątwę, sprawiając, że nikt nie wierzył w jej przepowiednie.
Dramatycznych ostrzeżeń Kasandry nie słuchali jej rodacy, nie udało się jej zapobiec upadkowi Troi. Jej imię stało się synonimem złowróżbnej prorokini, wieszczącej nieszczęście
Mimir - Mimir - nordycki bóg mądrości o postaci olbrzyma. Zamieszkiwał pod Yggdrasilem (wiecznie zielonym drzewem, gałęziami sięgającym nieba, a korzeniami - podziemnej krainy zmarłych),
u Źródła Mimira (Mimirsbrunn), którego wody zawierały całą mądrość świata. Za możliwość napicia się wody mądrości aby stać się najmądrzejszym z bogów, Odyn ofiarował jedno swe oko.
Fineus - w mitologii greckiej syn Agenora, król miasta Salmydessos w Tracjii, posiadał dar przepowiadania przyszłości.
Kalchas - najsłynniejszy z wieszczów greckich, towarzyszył wojskom w wyprawie przeciw Troi. Trafnie przepowiedział, że wojna trojańska potrwa dziesięć lat. Istniała przepowiednia, że Kalchas umrze, gdy spotka wieszcza mądrzejszego od siebie. Pokonany w sztuce wieszczenia przez Mopsosa, umarł ze zmartwienia.
Świątynia poświęcona Kalchasowi znajdowała się w Apulii, gdzie wyznawcy we śnie usyskiwali wyrok wyroczni.
Melampus legendarny wieszcz i wróżbita grecki i prorok. Stał się sławny dzięki swemu dziełu, w którym wyjaśniał wróżenie z drgań członków. Słowo Melampus znaczy "czarnonogi".
Mity mówią o nim, że rozumiał mowę zwierząt, przepowiadał i leczył, był założycielem rodu proroków Melampodydów.
Nostradamus francuski lekarz, matematyk i autor proroctw, był również doradcą królowej Francji - Katarzyny Medycejskiej. Nostradamus był astrologiem i rozumował jak astrolog.
Horoskop obliczony na dowolnie wybrany moment czasu zawiera w sobie tak naprawdę całą wiedzę o przeszłości i o przyszłości tego momentu - wystarczy odjąć lub dodać odpowiednią ilość lat obiegu którejś z planet.
Sposoby wróżenia
Aeromancja - Wróżenie ze zjawisk atmosferycznych. Aeromancja, stosowana przez babilońskich kapłanów, należy do najstarszych systemów wróżbiarstwa.
Alektromancja - Główną rolę w tej metodzie odgrywał kogut. W sporych rozmiarów kole wpisywano litery, a na każdą z nich kładziono ziarna pszenicy. Kolejność, w jakiej kogut zjadł ziarna-litera po literze- odsłania przesłanie. Jeśli wyrazy nie miały sensu, wróżbita musiał je zinterpretować. Zjedzone ziarna zastępowano nowymi, aby ta sama litera mogła się pojawić tyle razy, ile to było konieczne.
Alomancja - Wróżbita rzucał garść soli na płaską powierzchnię i starał się odczytać pojawiające się wzory.
Apantomancja - Wierzono niegdyś, że przypadkowe spotkanie ze zwierzętami niosą wskazówki. W średniowiecznej Europie napotkany przypadkiem kozioł albo zając oznaczał bliskie powodzenie, szczególnie jeśli zając uciekał przed sforą psów. Nietoperz, kruk i osioł były natomiast złowróżbne.
Astragalomancja - Przepowiadanie przyszłości za pomocą kości do gry pochodzi za starożytnego Egiptu.
Bibliomancja - Potrzebna jest tylko książka. Wróżbiarz stawia pytanie, następnie otwiera książkę na chybił trafił i z zamkniętymi oczami wskazuje fragment tekstu. Zdanie bądź cały akapit, na którym spocznie palec, to odpowiedzią na pytanie, lub komentarz.
Chiromancja - Interpretujemy wygląd lewej dłoni.
Geomancja - Rozsypuje się garść ziemi trzymanej w obu dłoniach i odczytuje się kształty, jakie powstały. W późniejszej wersji, znanej jako geomancja papierowa, wróżbita stawia pytanie i z zamkniętymi oczami przykłada ołówek do papieru i stawia znaki. Po odpowiednim czasie, przerywa rysowanie i interpretuje kształty.
Hydromancja - Do zbiornika z wodą wrzucano pojedynczo trzy kamienie: okrągły, trójkątny i kwadratowy, a wróżbita oceniał pojawiające się koncentryczne fale, szukając w nich dających się z interpretować wzorów.
Horoskopy
Kartomancja - wykładanie kart
Keromancja - Ten stary i rozpowszechniony sposób polega na laniu wosku roztopionego w mosiężnym tyglu. Gorący wosk wlewa się powoli do misy z zimną wodą. Kiedy zetknie się z powierzchnią wody, zastyga przyjmując rozmaite kształty, które interpretuje wróżbita.
Kleromancja - wróżenie za pomocą kości.
Ksylomancja - W czasach biblijnych wzory utworzone przez opadłe konary drzew, gałęzie, gałązki i wszelkie inne kawałki drewna leżące na ziemi poddawano uważnemu oglądowi i interpretacji.
Krysztalomancja - posługiwanie się kryształami lub kryształową kulą
Litomancja - wróżenie z kamieni szlachetnych.
Miomancja - Wróżenie na podstawie wyglądu, koloru i odgłosów myszy. Szeroka gama przepowiedni od wojny po głód opierała się na bezpośrednich obserwacjach myszy, czasem również szczurów a także widomych znakach ich obecności, jak ślady łap i zębów.
Numerologia - wróżenie oparte na symbolice cyfr.
Onejromancja - wróżenie z marzeń sennych.
Piromancja a. Pyromancja - wróżenie z ognia.
Pedomancja - Podobna do chiromancji, z ta tylko regułą że zamiast dłoni interpretujemy wygląd stopy.
Starożytne Runy
Sny
Tarot
Tassomancja - wróżenie z fusów
Wróżbiarstwo, a psychologia
Badania etnograficzne różnych kultur wykazały, że wróżby są równie popularne jak wiara w bóstwa. Większość przepowiedni odnosi się do szczęścia w miłości, majątku lub posiadania dzieci, czyli do tego co najbardziej interesuje większość ludzkości.
Niektórzy naukowcy przypisują popularności wróżbiarstwa kilka przyczyn psychologicznych:
1. Język wróżb jest prawie zawsze na tyle niejasny, aby trudno było zweryfikować ich prawdziwość w przyszłości, gdyż prawie zawsze pozostawia on dużą możliwość interpretacji, tego co ma się właściwie zgodnie z wróżbą wydarzyć.
2. Ludzie wierzący we wróżby mają skłonność do zapominania nieudanych przepowiedni. Za to doskonale pamiętają te, które się sprawdziły.
3. Wróżbiarze są dobrymi psychologami praktycznymi i umieją odgadywać, czego od nich oczekują klienci, "przepowiadając" im taką przyszłość, której się klienci podświadomie obawiają, lub odwrotnie - mówiąc im to, co chcą usłyszeć. Niektóre techniki dywinacyjne mają wiele wspólnego z testami projekcyjnymi, jakie obecnie stosuje się we współczesnej psychologii.
Wróżbiarze i ich entuzjaści zarzucają przeciwnikom i krytykom pomijanie w próbach interpretacji zjawiska współczesnej nauki, zwłaszcza odkryć fizyki, zgodnie z którymi wszechświat jest wielowymiarowy, czas zaś tylko jednym z jego wymiarów, specyficznym tylko dla naszego typu czasoprzestrzeni.
Zdaniem wróżbiarzy miałoby to tłumaczyć fenomen wróżenia. Fizycy sądzą, że taka interpretacja ich badań, to pseudonauka pozbawiona jakichkolwiek dowodów eksperymentalnych. Niektórzy przeciwnicy wróżbiarstwa w swej krytyce opierają się głównie na interpretacjach religijnych.
Postawa taka nie ma nic wspólnego z naukowym podejściem do badanego przedmiotu, bo nie odrzuca samej możliwość skutecznego przepowiadania przyszłości, lecz uznaje je za niemoralne (z punktu widzenia danej religii)
Wróżbiarstwo, a religia
Próby przepowiadania przyszłości, kontaktów ze zmarłymi czy czytania w myślach podejmowano już w odległej starożytności. Czarownicy, wróżbici i astrologowie występowali we wszystkich znanych kulturach starożytnych, gdzie pełnili często rolę kapłanów. Magia, w tym wróżbiarstwo, współistniała najczęściej z religią.
Tak było u starożytnych Babilończyków, Egipcjan, Kananejczyków, Greków, Rzymian, Celtów oraz wśród ludów zamieszkujących Afrykę, Australię i obie Ameryki. Techniki dywinacyjne są też znane i stosowane w wielu światowych religiach pochodzących z rejonów Indii i Chin: buddyzmie, taoizmie, hinduizmie. Jedynym znanym wyjątkiem są wyznania oparte na wierzeniach starożytnych Hebrajczyków (judaizm, chrześcijaństwo, islam), ze względu na bardzo specyficzny obraz świata duchowego jaki został przez nie zaadoptowany ze Starego Testamentu.
Świat duchów w Starym Testamencie
Kontakt z duchami zmarłych był niemożliwy, gdyż odchodziły one do krainy snu i zapomnienia zwanej szeolem. Bóg zezwalał zmarłym na kontakt z żywymi jedynie w bardzo wyjątkowych okolicznościach, zaś w pozostałych przypadkach dochodziło do kontaktów z duchami demonicznymi podszywającymi się za zmarłych, stąd też Stary Testament określa spirytyzm i wróżbiarstwo mianem duchowego cudzołóstwa.
Przepowiadanie przyszłości należało do proroków Jahwe, ale Mojżesz ostrzegał, że czasami będą je skutecznie stosowali także prorocy innych bóstw, za którymi stały duchy demoniczne. Dlatego też Mojżesz zakazał wszelkich praktyk okultystycznych, zaś późniejsi prorocy potępiali astrologię i jasnowidzenie
Czytanie w myślach innych ludzi oraz poznanie ukrytych faktów z ich życia było możliwe tylko na drodze Bożego objawienia, który jako jedyny zna głębie ludzkich serc. Jednak duchy demoniczne poruszające się po ziemi mogły przekazać część swojej wiedzy osobom praktykującym różne formy okultyzmu.
Dla powyższych przyczyn wróżbiarstwo w prawie mojżeszowym karano śmiercią, zaś w praktyce wszystkich okultystów wypędzano z Izraela. Z biegiem czasu judaizm zaadoptował jednak kabałę będącą formę wróżbiarstwa.
Chrześcijaństwo potępiło wszelkie praktyki okultystyczne, lecz odrzucono jednocześnie karne wymogi prawa mojżeszowego. Z chwilą upolitycznienia oraz narzucenia chrześcijaństwa obywatelom Imperium Rzymskiego powrócono do zasad starotestamentowych przywracając w IV wieku karę śmierci za praktykowanie wszelkich form astrologii. W średniowieczu doszło do masowej zagłady czarownic, głównie za sprawą Inkwizycji.
Początkowo sprzeciwiali się temu jedynie wyznawcy pacyfistycznych wyznań protestanckich. W Polsce ostatnie procesy zakończone spaleniem czarownic przeprowadzono w XVIII wieku. Również Koran zabrania wyznawcom Allaha praktykowania wróżbiarstwa.
Wyrocznia Delficka
Grecy wierzyli, że ich bogowie - odpowiednio uproszeni - mogą udzielić im wskazówek co do postępowania i przepowiedzieć przyszłość.
Z prośbą o rady zwracano się do różnych wyroczni, z których najważniejsza znajdowała się w Delfach, przy sławnej na całą Grecję świątyni Apolla. Zarówno pojedyncze osoby, jak i całe państwa przysyłały do Delf poselstwa. Kult wyroczni zbliżał do siebie różnorodne państwa greckie; nawet jeśli były ze sobą skłócone, łączyła je cześć dla Apolla delfickiego.
Kapłanka (zwana Pytią) Musiała mieć co najmniej 50 lat. Piła ze świętego źródła Kassotis, żuła liście laurowe i z wysokości swego trójnogu w stanie odurzenia wygłaszała oderwane słowa i zdania, z których obecny przy tym kapłan układał dwuwiersze o możliwie wieloznacznej treści.
W tej formie ogłaszano wyrocznie do czasów hellenistycznych; później podawano je w prozie. Wg tradycji w trans wieszczy miały wprowadzać ją wyziewy skalne, wydobywające się ze szczeliny, ukrytej w sanktuarium lub w podziemiu świątyni Apollina..
Tassomancja
Z wielu metod wróżenia, używanie herbacianych listków jako wyroczni, wydaje się być mało wiarygodne - nie ma tutaj ani zaklęć ani wielogodzinnych medytacji. W zamian należy jedynie wypić herbatę...
Wróżenie z herbacianych listków nie wywołuje w człowieku dreszczu emocji, ani specjalnego zainteresowania tajemnymi siłami. Prawie każdemu wydaje się, że ta prosta i niepozorna metoda nie może być jednocześnie skutecznym sposobem przewidywania przyszłości.
Herbatę pijemy prawie codziennie, jest to czynność tak powszednia, że straciła swój magiczny charakter, jeśli w ogóle kiedykolwiek go miała.
Sytuacja wygląda jednak zupełnie inaczej. W momencie gdy zaprzęgamy wirujące w herbacie wiórki do tego by wróżyć, zachodzi tajemnicza interakcja między naszymi myślami i pragnieniami, a chaosem decydującym o kształcie w który ułożą się wiórki herbaty.
Wszystko opiera się na oddziaływaniu na siebie sił, których jeszcze nie znamy oraz powiązaniach, których jesteśmy ledwo co świadomi. Nasz umysł, a szczególnie jego podświadoma część, ma kontakt z czymś co można nazwać matrycą na której rozgrywa się teatr naszego świata.
W danej chwili, w momencie kiedy zadajemy sobie pytanie o przyszłość, nasza podświadomość poznaje aktualny stan świata, który mówi jej o tym co najprawdopodobniej się wydarzy.
To wyjaśnia też dlaczego wiórki herbaty układają się w znane nam symbole przecież właśnie w taki sposób komunikuje się z nami podświadomość!
Mimo tego, że przytoczone wyżej wyjaśnienie działania mechanizmu jest nieco skomplikowane, należy wiedzieć, że praktycznie każdy może efektywnie przewidywać przyszłość w ten sposób.
Nie trzeba być medium by skutecznie korzystać z dobrodziejstwa magii herbacianych fusów to otwarta księga dla każdego kto ma na tyle cierpliwości by najpierw nauczyć się znaczenia poszczególnych symboli, a następnie przez jakiś czas praktykować wróżenie z fusów.
Oczywiście im więcej osobistych spostrzeżeń i wiedzy tym wróżba będzie wiarygodniejsza.
Przy tego rodzaju wróżbach obowiązuje określony rytuał, ma on zapewnić, że odkryte przed wiekami mechanizmy, zostaną odpowiednio uaktywnione.
Dopiero wtedy możliwa będzie komunikacja naszego umysłu z istotami wyższymi, które w niewyjaśniony bliżej sposób, przez chwilę pozwolą wróżbicie zapanować nad wiórkami herbaty, i przedstawić za pomocą fusów to czego dowiedziała się o przyszłości nasza podświadomość.
Rytuał
Przede wszystkim należy zwrócić baczną uwagę na to jakiej filiżanki używamy do wróżenia. Powinna być ona wykonana z materiału naturalnego na przykład porcelany, najlepiej jeśli będzie zdobiona ręcznie. Otwór filiżanki powinien być szeroki, dno płaskie, a ścianki filiżanki nie powinny być pionowe.
Dno nie może posiadać żadnego wzoru, ponieważ uniemożliwi to bądź utrudni wróżenie. Wszystkie zalecenia sprowadzają się do tego, by wzory utworzone przez fusy były: w miarę trwałe, nie zmieniały się podczas oglądania, były dobrze widoczne. Jakiej herbaty użyć? Nie może być ona w postaci drobno zmielonej, ponieważ obraz utworzony przez taką herbatę będzie bardzo trudny do odczytania, a czasami nie będzie to w ogóle możliwe. Najlepsza do tego celu jest herbata chińska.
Tworzy ona wyraźne wzory, które nie ulegają zniekształceniu.
Sam rytuał jest bardzo prosty i opanowanie go, nikomu nie sprawi żadnej trudności. Najpierw należy zaparzyć herbatę, robi się to w tym samym pomieszczeniu w którym będziemy ją spożywać. Atmosfera powinna być swobodna i niekrępująca.
Dla towarzystwa wróżbita może zaparzyć herbatę również sobie i zająć Pytającego miłą rozmową, najlepiej na tematy związane z kwestią, która skłoniła go do zasięgnięcia porady. Jeśli uda się to prawidłowo wykonać, wówczas osoba taka nieświadomie i bez wysiłku skupi swoje myśli na problemie, co gwarantuje, że wróżba będzie bardziej prawdopodobna. Herbaty nie należy wypijać do samego końca, na dnie powinna zostać mniej więcej łyżeczka płynu. Wtedy prosimy Pytającego by chwycił filiżankę lewą ręką i trzykrotnie wykonał nią kolisty ruch w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara.
W czasie wykonywanie tej czynności, jego umysł powinien być skupiony na pytaniu które zadaje wyroczni. Ten element jest niezwykle ważny, to właśnie wówczas jego umysł komunikuje się z Przeznaczeniem, i w tajemniczy sposób wpływa na ułożenie wiórków herbaty w symboliczne wzory. Następnie nie patrząc na wzór, który utworzył się w filiżance, odwracamy ją do góry dnem tak by z filiżanki wypłynęła resztka herbaty. Jest to ostatnia czynność rytuału teraz należy dokonać interpretacji ułożenia herbacianych listków.
Interpretacja
Do filiżanki patrzy najpierw wróż, to on musi podjąć decyzję czy w ogóle da się o układzie fusów cokolwiek powiedzieć. Czasami bowiem zdarza się tak, iż mimo najszczerszych chęci i niewątpliwych umiejętności układ listków herbaty nie mówi nic.
Zdarza się, że stanowią one zbitą, jednorodną masę oznacza to, że Aktualny Stan Świata nie pozwala dokonać odczytu, znajduje się bowiem na rozdrożu, i układ czynników mających wpływ na przyszłość Pytającego jest tak niejasny, że nie można udzielić żadnej odpowiedzi na jego pytania. Jeśli zajdzie taka sytuacja, należy wiedzieć, że nie wolno podejmować się interpretacji czegoś czego nie ma - to duży błąd mogący nieść ze sobą bardzo poważne konsekwencje zarówno dla Pytającego jak i wróżbity.
Zazwyczaj układ listków nie jest zbyt wyraźny, można odnieść wrażenie, że w filiżance nie utworzył się żadnej wzór. Wystarczy jednak uważniej przyglądnąć się fusom by po pewnym czasie przekonać się o tym, że dno filiżanki pokrywa szereg bardzo interesujących symboli. Wymaga to jednak praktyki i doświadczenia. Dlatego warto przeprowadzić kilka niezobowiązujących prób, które pozwolą zapoznać się ze specyfiką wzorów z fusów.
Interpretacja symboli kieruje się prostymi zasadami. Uszko symbolizuje Pytającego, im symbol znajduje się bliżej uszka tym wydarzenie z nim związane mocniej odbije się na Pytającym; symbole znajdujące się bliżej brzegu filiżanki wydarzą się szybciej, a te rozrysowane na dnie, dotyczą odleglejszej przyszłości.
Podczas interpretacji ważny jest rozmiar symbolu. Im jest on większy tym większe znaczenie odegra w życiu Pytającego. Istotna jest również jego wyrazistość, otoczenie itd. Czasami Pytający chce usłyszeć odpowiedź na konkretne pytanie, na przykład:
Czy jutro dostanę list.Wówczas należy skupić się na interpretowaniu symboli związanych z: informacją, listem, przyjacielem, a jeśli takich nie ma, wtedy pozostaje potraktować to pytanie jak wyrażenie życzenia jeśli większość symboli jest pozytywna to najprawdopodobniej wszystko się dobrze ułoży i Pytający dostanie list, w przeciwnym zaś wypadku listu nie otrzyma.
Ostrzeżenie: nie należy kilkakrotnie w ciągu dnia wróżyć dla tej samej osoby. Znaki będą sprzeczne, a Twój wysiłek pójdzie na marne. Najlepiej ograniczyć liczbę wróżb do jednej, dwóch osób tygodniowo, wtedy jest największa szansa na to, że wróżba się spełni.
Symbole
*balon
- zanosi się na kłopoty
*banan
- podróż w interesach
*berło
- więcej obowiązków
*bębny
- plotki
*but
- zmiana w karierze
*chmury
- zwątpienie
*czajnik
- przyjazny dom
*człowiek
- nieoczekiwany gość
*diament
- drogi prezent
*dom
- stabilność
*drabina
- postęp, ruch, sukces
*drzewo
- sukces
*dynia
- ciepły związek
*działo
- niebezpieczeństwo, niesnaski, katastrofa
*dziurka od klucza
- niechciane wiadomości
*dzwony
- dobre wieści
*fajka
- nowe pomysły
*filiżanka
- wielki sukces
*flaga
- niebezpieczeństwo
*gałąź
- nowa przyjaźń
*gitara
- romans na horyzoncie
*gniazdo
- schronienie
*gołębica
- łuk szczęścia
*góra
- podróż albo przeszkoda
*grzyb
- spodziewaj się opóźnień
*gwiazda
- pomyślność
*igła
- szacunek innych
*instrument muzyczny
- dobre towarzystwo
*jajko
- płodność, urodzaj, wzrost
*jaszczurka
- ukryci wrogowie
*kangur
- nieoczekiwana podróż
*kapelusz
- nowa sytuacja w pracy
*kieliszek wina
- nowi znajomi
*klucz
- odgadnięcie tajemnicy
*koło
- miłość
*koperta
- wieść
*koronka
- delikatne sprawy
*kosa
- dobre zbiory lub ostrzeżenie przed śmiercią
*kot
- zdrada
*kotwica
- podróż
*kozioł
- nieszczęście
*krab
- wróg u bram
*królik
- sukces
*krzesło
- niespodziewany gość
*krzyż
- kłopoty
*książka
- nauka, świadomość
*księżyc
- miłość
*kwiaty
- miłość, honor, poważanie
*lampa
- zysk finansowy
*laska
- potrzeba wsparcia
*lew
- pomocni przyjaciele
*liść
- powodzenie
*łopata
- powodzenie w interesach
*łódka
- wizyta przyjaciela
*miecz
- spór z bliskim przyjacielem
*młotek
- zwycięstwo nad przeciwnościami losu
*moneta
- zwrot długu
*motyl
- szczęście
*mysz
- niepewność finansowa
*nietoperz
- rozczarowanie
*nożyczki
- gniewne słowa, nieporozumienie rodzinne
*okno
- pomoc przyjaciela
*oko
- bądź ostrożny
*oset
- wysokie ambicje
*osioł
- przyda się cierpliwość
*owca
- powodzenie
*pająk
- powodzenie, pieniądze
*pajęczyna
- komplikacja
*papuga
- przeszkoda
*parasol
- strapienie
*pętla
- zbliżające się niebezpieczeństwo
*pierścionek
- małżeństwo
*pies
- wierni przyjaciele
*piórko
- więcej wysiłku
*podkowa
- sprzyjające szczęście
*pszczoła
- spotkasz przyjaciół
*ptak
- poszczęści Ci się
*ręka
- przyjaźń
*rękawiczka
- szczęście i honor
*róg
- obfitość
*ryba
- wiadomości
*schody
- nadchodzi poprawa
*skorpion
- wrogie intrygi
*skrzydła
- wiadomości
*skrzypce
- samotność
*słońce
- szczęśliwość
*smok
zmiany
*sowa
- skandal, podupadłe zdrowie
*stół
- miłe spotkanie po latach
*strzała
- złe wieści nadejdą pocztą
*syrena
- pokusa
*szczur
- niebezpieczeństwo, utrata czegoś
*szkielet
choroba
*sztylet
- niebezpieczeństwo ze strony nieprzyjaciół
*świnia
- trudność w związku
*tęcza
- szczęście
*trójkąt
- nieoczekiwane wydarzenie
*twarz
- nowi przyjaciele
*waga
- sprawiedliwość, sukces prawny v
*wahadło
niezdecydowanie
*wazon
- przyjaciel w potrzebie
*wąż
- fałszywość, pokusa
*widelec
- zejście z obranej drogi
*wiewiórka
- dobrobyt przyszłości
*winogrona
- dobra zabawa w gronie przyjaciół
*wiosło
- chwilowe kłopoty
*wodospad
- bogactwo
*wół
- konflikt ze wspólnikami
*zegar
- ozdrowienie
*znak zapytania
- niepewność, zmiana
*żaba
- poprawa w interesach
*żołądź
- dobre zdrowie
*żółw
- krytyka
*żyrafa
- nieporozumienie
Chiromancja
Chiromancja(od greckiego cheir - ręka i manteia - wróżba) to skomplikowana metoda przepowiadania przyszłości i analizowania charakteru oparta na wyglądzie linii dłoni oraz kształcie, wielkości i budowie rąk. Prawdopodobnie zapoczątkowana została w Indiach i ma przynajmniej pięć tysięcy lat. Korzystano z niej w Chinach, Tybecie, Persji, Mezopotamii i Egipcie.
Legenda głosi, że grecki filozof Arystoteles według, którego ręka jest podstawowym organem, uczył chiromancji swego sławnego wychowanka Aleksandra Wielkiego, a Juliusz Cezar podobno tak bardzo był pewien swych umiejętności chiromatycznych, że oceniał ludzi ze swego otoczenia właśnie na podstawie wyglądy ich dłoni. Chociaż starożytni sławili zalety chiromancji, dopiero w renesansie rozwinięto systematyczne zasady tej sztuki. Pierwszy kompletny podręcznik na jej temat, Sztuka chiromancji, ukazał się w Niemczech w 1475 roku, niedługo po wynalezieniu druku. W tej i następnych pracach czytelnicy mogli znaleźć szczegółowe mapy dłoni, które każdej linii, każdemu wzgórkowi albo zagłębieniu przypisywali nazwę oraz szczególne znaczenie.
Analiza tych detali podobno dostarczała danych na temat czyjegoś charakteru i przeznaczenia, jak również podatności na choroby, na przykład serca czy wątroby. W siedemnastym wieku kursy chiromancji były częścią programu nauczania kilku większych uniwersytetów. Chiromancja osiągnęła szczyty popularności w dziewiętnastym stuleciu a to za sprawą najwybitniejszego chiromanty, hrabiego Louisa Hamona. Hamon, działający w Londynie pod pseudonimem Cheiro, przeprowadzał rocznie tysiące badań dłoni stosując system, którego nauczyła go jego matka Irlandka.
Jego wróżby cieszyły się opinią zadziwiająco trafnych i do Hamona zwracało się wielu znakomitych klientów, łącznie z królami Anglii Edwardem VII i Edwardem VIII, królem Belgii Leopoldem, rosyjskim carem Mikołajem II, Stephanem Groverem Clevelandem, Thomasem Edisonem, Markiem Twainem i Oskarem Wildem. Zafascynowanie sukcesami Hamona nigdy do końca nie opadło i zawodowi chiromanci wciąż jeszcze prosperują w wielu krajach Europy i w Stanach Zjednoczonych. Pagórki na dłoni (inna nazwa wzgórza)
Pagórki na dłoniach zdradzają niejedną tajemnice ich właściciela. Nazwy pagórków zapożyczono od planet Układu Słonecznego. Chiromancja, starożytna wiedza czytania z dłoni, przywiązuje wielką wagę do maleńkich wypukłości znajdujących się u nasady każdego palca. To "energetyczny zapis" każdego człowieka, dzięki pagórkom możemy poznać jego charakter, zalety, wady, a także wrodzone lub nabyte skłonności do niektórych chorób.
1) Pagórek Jowisza Znajduje się pod palcem wskazującym, przez chirologów często nazywany wzgórzem królewskim. Ważna jest jego wielkość, barwa, a także ilość maleńkich linii, które go przecinają: -średniej wielkości pagórek zapowiada spokojne życie, udane małżeństwo oraz poszanowanie prawa,
- nadmiernie wypukły pagórek zabarwiony czerwienią ukazuje dość dokuczliwe wady jego właściciela, takie jak despotyzm, pragnienie władzy za wszelką cenę, materializm, czasami ostrzega przed schorzeniami dróg żółciowych oraz wątroby,
- brak pagórka Jowisza zapowiada życie pozbawione większych sukcesów, a także wskazuje na problemy materialne,
- maleńkie linie poziome oraz pionowe przecinające wzgórze to zapowiedź życia pełnego zmian i różnorodnych doświadczeń, brak linii -wróży spokój, ale i też monotonną egzystencję.
2) Pagórek Saturna Znajduje się pod palcem środkowym, nazywany wzgórzem przeznaczenia Wiele mówi o szansach na odniesienie sukcesu w życiu, a także o karierze zawodowej jego właściciela: - średniej wielkości pagórek zapowiada charakter zrównoważony, umiejętność logicznego myślenia, umiarkowanie, autorytet,
- nadmiernie wypukły zapowiada wielkie sukcesy w życiu, trwałą karierę oraz bogactwo, ale niestety czasami ostrzega przed poważnymi wypadkami za kierownicą, daje talenty do nauk ścisłych oraz szczęście w karierze duchownej,
- brak pagórka powoduje u jego właściciela brak odporności psychicznej, czasami obdarza skłonnością do depresji i filozoficznej refleksji nad sensem istnienia.
3) Pagórek Słońca Znajduje się pod palcem serdecznym, często nazywany wzgórzem Apollina. Sygnalizuje, czy człowiek jest szczęściarzem, czy pechowcem w życiu, jakie ma szansę na sławę, zaszczyty i dobrą reputację wśród innych:
- piękne, różowe i harmonijne wzgórze zapowiada, że jego właściciel ma talenty artystyczne, wesołe usposobienie i poczucie humoru, może stać się kimś znanym oraz popularnym w społeczeństwie, czeka go także korzystne pod każdym względem małżeństwo,
- brak wzgórza wskazuje na osobę, która nie grzeszy dobrym gustem, brakuje jej towarzyskiej ogłady, czasami mimo wielu starań, nie potrafi niczego ważnego dokonać w życiu, ma pecha w małżeństwie lub popełnia dzięki niemu mezalians, który ją degraduje społecznie,
- nadmierne wzgórze zdradza zamiłowanie do hazardu, brak odpowiedzialności, ale czasami zdarza się, że jego właściciel jest szlachetną osobą, która pada ofiarą niesłusznych pomówień swoich wrogów, często ostrzega- przed chorobami serca.
4) Pagórek Merkurego Znajduje się pod małym palcem, często nazywany wzgórzem wiedzy, bo najwięcej mówi o inteligencji i zamiłowaniu do nauki jego właściciela:
- wypukłe i różowe wzgórze to szczęśliwy znak, jego posiadacz może uzyskać w życiu poważanie dzięki talentom oraz wybitnej inteligencji, czasami zadziwia otoczenie innowacyjnymi rozwiązaniami i wynalazkami, cieszy się na ogół dobrym zdrowiem,
- brak wzgórza mówi o słabym zdrowiu fizycznym i nadwrażliwości psychicznej,
- nadmierne wzgórze mocno górujące nad innymi ostrzega, że jego właściciel może być miłośnikiem cudzej własności, w dodatku dzięki sprytowi jego złodziejstwo zawsze jest trudne do udowodnienia, czasami to osoba uczciwa, ale wtedy ma spore problemy z układem pokarmowym.
6) Pagórek Księżyca Poniżej Pagórka Merkurego od krawędzi dłoni do jej środka wznosi się następna wyżyna nazwana od satelity Ziemi, Pagórkiem Księżyca lub Górą Księżyca. Symbolizuje ona tajemnice duszy i podświadomości człowieka, któremu wróżymy, ale także przesyła praktyczne informacje, mówi o naszych podróżach i sposobie komunikowania się z otoczeniem:
- rozległa o ładnym naturalnym kolorze i średniej wielkości zapowiada interesujące życie, taka osoba ma sporo talentów interpersonalnych, lubi ludzi, wrażliwa, empatyczna, sprawdza się jako przyjaciel, wiele podróżuje,
- nadmiernie wypukła, o barwie czerwonej niestety często zapowiada zaburzenia psychiczne i nadmiernie rozbudzoną wyobraźnię, ostrzega przed niebezpieczeństwem na morzu i daje skłonności do pijaństwa,
- brak tej góry często zdradza, że człowiek żyje tylko chlebem i prozą życia, brakuje mu wyobraźni i fantazji, polotu ducha, potrafi innych zanudzić na śmierć, bo nic go nie interesuje.
7) Pagórek Wenus Otacza rozległą wyżyną kciuk, wielki palec dłoni. Jak zwierciadło prawdy pozwala nam rozszyfrować ukrytą naturę kobiety, której dłoń analizujemy. W przypadku męskich rąk ma mniejsze znaczenie wróżbiarskie, czasami nazywana Górą Wenery:
- piękna, różowa, wypukła góra zapowiada, że jej właścicielka jest zmysłowa, łatwo zostaje matką i cieszy się dobrym zdrowiem, nawet jeśli jest frywolną kokietką, to jest zdolna do żarliwych i szczerych uczuć, czasami w średnim wieku musi zadbać o zdrową dietę, bo grozi jej podwyższony poziom cholesterolu,
- brak góry i jej blady odcień zapowiada kompleksy na tle seksualnym, daje niskie libido, dość chłodne usposobienie, niechęć do posiadania potomstwa, ale czasami to oznaka braku poczucia piękna i osoby, której słoń mocno nastąpił na ucho,
- nadmiernie wyniosła oraz mocno czerwona góra to zapowiedź burzliwego życia miłosnego, lekkomyślności i chorób urologicznych, jeśli taka pojawia się u mężczyzn, to najczęściej wskazuje na homoseksualizm lub erotomanię.
Linie
1) Linia Życia - daje ogólny wygląd w jakości życia właściciela i jego witalności.
- blada i cienka: liczne zmiany, przeprowadzki, migreny.
- wyraźna i różowa: dobre zdrowie, zdrowe potomstwo.
- przerwy, czarne kropeczki: problemy zdrowotne, czasami operacje.
- podwójna linia: znak witalności, dbania o zdrowie, umiłowanie władzy.
2) Linia Głowy - określa intelektualne możliwości, odkrywa potencjał kreatywności, umiejętności koncentracji i rozwiązywania problemów.
- długa i wyraźna: inteligencja, dowcip, kariera zawodowa, uzdolnienia.
- opadająca w kierunku nadgarstka: humanista, żywa wyobraźnia, lęki.
- podwójna linia: wybitny umysł najczęściej w kierunkach ścisłych.
- prosta: umiłowanie logiki i filozofii, pedantyzm
- rozgałęzienie na końcu linii: talenty literackie, uzdolnienia w nauczniu oraz uczeniu się języków obcych.
3) Linia Serca - jest kluczem do zrozumienia emocji, objawia sposób oddziaływania na innych oraz oczekiwania osoby względem miłości i obowiązków. - długa, przecina całą dłoń: pomyślne małżeństwo osoba szczera, serdeczna, kochająca i kochana.
- podwójna linia: wielka, romantyczna miłość, zdolność do bezinteresownych uczuć.
- gałązka w kierunku małego palca: flirciarz, kokietka, udane przygody miłosne.
4) Linia Losu - pokazuje stopień sprawowania kontroli nad własnym życiem i okolicznościami zewnętrznymi, radzenia sobie z odpowiedzialnością i czynienia użytku z wrodzonych zdolności.
- długa, kończąca się na palcu środkowym, wyraźna i lekko różowa: osoba wybitna, życie bogate w doświadczenia, czasami sława.
- podwójna linia: dwie drogi życia, dwa ważne zawody, pasje życiowe.
- rozwidlona na końcu: religijna natura.
- krótka: praca mniej ważna od rodziny, kłopoty z ukończeniem studiów wyższych.
5) Linia Apollona - zwana również linią słońca, odzwierciedla wewnętrzne zadowolenie, nie każdy ma linię Apollona, lecz jeśli na czyjejś dłoni ona widnieje, oznacza to, że ta osoba umie cieszyć się życiem i czerpać radość z pracy; w niektórych systemach długa linia Apollona wskazuje na przychylność fortuny.
6) Linia Merkurego - jest oznaką doskonałych zdolności komunikacyjnych. Świadczy o talencie do handlu, albo ogólnie radzenia sobie z informacją. Może też świadczyć o umiejętności manipulowania marzeniami i podświadomymi pragnieniami innych.
Wygląd dłoni:
* Dłoń Słońca - długa, smukła, lekko owalna, harmonijnie zbudowana. Skóra o odcieniu bursztynu.
Dominujący palec Słońca.
Osobę o takich dłoniach cechuje magnetyzm i logiczny umysł. Ma ona tendencje do wypowiadania ostrych, ale obiektywnych sądów. Potrafi w wielu dziedzinach dojść do perfekcji. Z całą pewnością ma jakiś talent artystyczny i rozwinięty szósty zmysł - dlatego jest nadwrażliwa i często się obraża, przez co partner takiej osoby winien uzbroić się w cierpliwość.
* Dłoń Księżyca - blada, biała, często z wyraźnie widocznymi cienkimi, niebieskimi żyłkami. Smukłe palce.
Często szpiczaste paznokcie.
Człowiek o takich dłoniach jest niezwykle wrażliwy i chimeryczny. Często jest to hipochondryk, romantyk i wielki marzyciel obdarzony nieokiełznaną wyobraźnią. W życiu nierzadko trudno znaleźć mu swoje miejsce. Potrzebuje wiele ciepła. Za wszelką cenę winien unikać zawodu mającego związek z monotonnym wykonywaniem ciągle tych samych czynności. Dobre medium.
* Dłoń Merkurego - ruchliwe palce. Palce: serdeczny i wskazujący - tej samej długości. Dłoń delikatna, choć zaskakująco silna w uścisku.
Osoby mające takie dłonie kipią pomysłami, często zmieniają pracę. Czasami są nazbyt drobiazgowe. Powinny się zająć karierą naukową. Mogą mieć poważne problemy ze znalezieniem partnera na całe życie.
* Dłoń Ziemi - dłoń mięsista. Skóra o odcieniu czerwonym, ziemistym.
Ludzie o takich dłoniach są praktyczni, bardzo realnie patrzą na świat, są świadomi swoich celów w życiu, sumienni, posłuszni niezmiennym od pokoleń zasadom. Z całą pewnością zapewnią swojemu partnerowi stabilizację materialną i spokój.
* Dłoń Wenus - mała i pulchna. Skóra biała z różowym zabarwieniem. Dłoń przyjemna w dotyku. Kciuk mały.
Ludzie o takich dłoniach są tkliwi, nastrojowi i łatwo się załamują. Zranieni, zachowują urazę do końca życia. Mogą wykonywać tylko te zawody, które dają im satysfakcję.
* Dłoń Marsa - średniej wielkości, kanciasta. Skóra gruba o barwie czerwonej. Taką dłoń mają ludzie nadpobudliwi i nerwowi.
Jeśli przy tym kciuk jest mały, mogą być agresywni. W swoją pracę angażują się z pasją, co pozwala im szybko odnieść sukces materialny. Ponieważ seks i erotyka są w ich życiu niezmiernie ważne, muszą mieć koniecznie partnera, który jest dla nich szalenie atrakcyjny.
* Dłoń Saturna - duża, koścista, żylasta. Uścisk pewny i mocny. Skóra o zabarwieniu żółtobrązowym z plamami o barwie ołowianej
Człowiek z taką dłonią to typ praktycznego gospodarza potrafiącego skoncentrować się tylko na jednej dziedzinie, co pozwala mu osiągnąć niezwykłą perfekcję w tym, co robi. Małomówny i wstydliwy. Bardzo trudny w stosunkach partnerskich. Nie potrafi zrezygnować choćby z cząstki siebie i dlatego często jest zupełnie samotny.
* Dłoń Jowisza - ręce duże, mocno umięśnione. Długość palców równa długości śródręcza. Zabarwienie skóry - złotawe.
Ludzie obdarzeni takimi dłońmi są życiowymi optymistami, dobrymi i wiernymi przyjaciółmi. Ich pasją są często podróże. Uwielbiają bawić się w wesołym towarzystwie i kochają wolność. Niechętnie wstępują w związki małżeńskie. A jeśli już - muszą się w nich czuć swobodnie. W przeciwnym razie mogą nagle, bez wyraźnej przyczyny, opuścić partnera.
* Dłoń Urana - niezwykle elastyczna. Skóra delikatna, powykrzywiane palce.
Takie dłonie często mają ludzie przejawiający niezwykły talent muzyczny. Bardzo łatwo przystosowują się do otoczenia. W swoich poczynaniach nie cofają się przed ryzykiem i szybko stają się niezależni. Ze względu na swoje liberalne poglądy nie powinni zawierać związków małżeńskich.
Skóra na dłoni:
1. Gładka - wrażliwość
2. Wilgotna - nerwowość
3. Pomarszczona - oschłość
4. Sucha - opryskliwość
Kolor dłoni:
1. Różowy - zrównoważony, pogodny, zdrowy
2. Czerwony - emocje
3. Żółty - zazdrość, kłopoty z wątrobą
4. Złoty - energia, samodzielność
5. Blady - bezradność
6. Biały - wyrozumiały
7. Ziemisty - uparty
8. Siny - mściwy
Senniki
Sen dzieli się na dwie fazy:
* sen o wolnych ruchach gałek ocznych, inne nazwy: sen powierzchniowy, sen płytki, sen wolnofalowy.
* sen o szybkich ruchach gałek ocznych, inne nazwy: sen paradoksalny, sen głęboki. W tej fazie występują najczęściej marzenia senne.
Sennik to inaczej księga snów.
Senniki podejmują próbę ich tłumaczenia. Wizje senne stanowią świadomość części duszy rozumnej w jej duchowej esencji i świadomość wydarzeń w formie przebłysków.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz